Na een gevangenisstraf van twee jaar staat voormalig docente Nederlands Ellen Holms weer op straat. Zonder baan en met een reclasseringsambtenaar die haar achter de vodden zit, besluit ze van lieverlee een schriftelijke cursus privédetective te volgen. En die zal haar nog goed van pas komen…

Leesfragment:

Donderdag 6 september begon mijn nieuwe leven. Hoewel dat optimistisch klinkt, weet iedereen dat verhuizen en een nieuwe baan
bovenaan in de stress top 10 staan, en dan laat ik andere gewijzigde omstandigheden voor het gemak maar even weg. Ik had me bijna twee jaar kunnen voorbereiden op mijn nieuwe leven en hoewel ik ernaar had uitgekeken, zag ik er tegelijkertijd tegenop; het was tenslotte niet alsof ik
vrijwillig had besloten een pakje sigaretten te gaan halen met de bedoeling mijn verleden te wissen.
Han, de bewaker die me naar de uitgang begeleidde, en die de laatste maanden van mijn verblijf had veraangenaamd door me uitgebreid bij te praten over zijn avondstudie filosofie, vroeg of er daarbuiten eigenlijk wel iemand op me wachtte. ‘Ik moet me natuurlijk nergens mee bemoeien,’ zei hij, ‘maar uit onderzoek is gebleken dat ex-gedetineerden die al hun schepen achter zich verbranden, meestal veel moeite hebben hun plaats in de maatschappij opnieuw te veroveren.’
Ik liet zijn woorden tot me doordringen. Vreemde beeldspraak, ik zag ze voor me, de schepen die nog niet zo lang geleden met het grootste gemak de golven hadden doorkliefd omdat ik de wind in de zeilen had gehad. En wat was er van over? As op het water.